روزهای کارگران تیره است. مردد در سایه‌روشن چرخ کم‌رمق تولید نشسته‌اند. جدال نابرابر آنها با بیکاری و دستمزد اندک همچنان ادامه دارد، اما این روزها پای رقیب قدرتری به میان آمده؛ «آشوب تورم و گرانی ساعتی». تنگدستی برای روزمزدها، چاقویی است که از استخوان هم گذشته. آنها معتقدند طبقه کارگر در آستانه نابودی است:« مسلخ دور نیست. صف سلاخی طولانی شده، امروز این کارگر زندگی‌اش از هم می‌پاشد، فردا من، پس‌فردا دیگری و... کارگر نه امید دارد نه ناجی. قبلا ما طبقه پایین و فقیر بودیم، الان بی‌طبقه‌ایم!»